Tot nu toe

Zeven minuten mag ik spreken op deze avond van gedenken. Zeven minuten tot u, tot jou die naar hier bent gekomen met een naam in uw hart, in uw hoofd op uw lippen. Misschien zelfs meer dan een naam. U , jij hier in Assen ken ik niet persoonlijk. Ik mag uw gast zijn, een gastspreker.

Ook in mijn hart is een naam. De naam van mijn jongste zus die 59 werd en na ziekte in augustus dit jaar overleed. Voor het eerste klinkt haar naam op een herdenking in deze tijd van Allerzielen. Die naam is bij mij en zo voel ik mij dichterbij u die hier bent.

De prachtige treurbeuk, het urnenbos, de gedenkzakjes op de kinderbegraafplaats. Alles kleurrijk verlicht waardoor het soms leek of je in een sprookje liep in plaats van op begraafplaats De Boskamp.

De kleuren, de stilte, de intensiteit van het vuur door vuurpotten en kaarsen. De prachtige klanken van zes zangers en zangeressen die de namen zongen van de overledenen, dicht bij het vuur, de harmonische klanken zwollen zachtjes aan, werden sterker en verstierven weer en gingen op in de rook van het vuur. Zo verstillend en zo troostrijk. Rondom hen staan gedenkzakjes met foto’s in het licht.

De prachtige treurbeuk, het urnenbos, de gedenkzakjes op de kinderbegraafplaats. Alles kleurrijk verlicht waardoor het soms leek of je in een sprookje liep in plaats van op begraafplaats De Boskamp.

De kleuren, de stilte, de intensiteit van het vuur door vuurpotten en kaarsen. De prachtige klanken van zes zangers en zangeressen die de namen zongen van de overledenen, dicht bij het vuur, de harmonische klanken zwollen zachtjes aan, werden sterker en verstierven weer en gingen op in de rook van het vuur. Zo verstillend en zo troostrijk. Rondom hen staan gedenkzakjes met foto’s in het licht.